اجرای پوشش های ضدحریق
پوشش‌های مقاوم در برابر حریق در حفاظت اسكلت سازه، به‌منظور افزايش مقاومت ستون‌های باربر، تیرهای اصلی و فرعی در برابر تنش‌هاي حرارت ناشي از حريق و پايدار نگاه داشتن سازه در برابر آتش استفاده مي‌گردند. با در نظر گرفتن این اصل، لزوم محافظت اسکلت ساختمان‌ها در برابر حریق به عنوان مهم‌ترین بخش محافظت غیر عامل همواره می‌بایست مدنظر کارشناسان و طراحان سازه قرار بگیرد.
اجرای پوشش‌های مقاوم در برابر حریق از متداول‌ترین روش‌های محافظت سازه در زمینه مهندسی حریق به شمار می‌آید. در این روش عمدتاً ستون‌ها و تیرهای اصلی فرصت بيشتري را براي عمليات نجات فراهم می‌سازد. سطح مقاومت مواد براي تامين چنين محافظتي توسط كوره‌هاي ويژه و مطابق استانداردهای بین‌المللی اندازه‌گيري شده و نتايج بر اساس ضخامت خشک مورد نياز ارائه مي‌شود.
مشخصات پوشش های محافظ دربرابر حریق
اجرای پوشش مقاوم دربرابر حریق
مواد پاششی معدنی (Spray Mortars) یا پوشش‌های معدنی مقاوم در برابر حریق، دارای سنگدانه‌های منبسط شده نظیر پرلیت و ورمیکولیت؛ چسباننده‌های هیدرولیک نظیر گچ و سیمان و یک عامل کف‌زا می‌باشند.
این مواد ابتدا با آب برای رسیدن به یک غلظت مناسب پیش آمیخته می‌شوند و سپس به وسیله دست یا ماشین بر روی سطوح پاشیده می‌شوند.
این پوشش‌ها را می‌توان در سطوح داخلی و خارجی ساختمان‌ها و سازه‌های فلزی اعمال نمود و قابلیت حفاظت سازه تا 4 ساعت در برابر حریق دارند. با استفاده از این مواد در ضخامت 5-2 سانتی‌متر دیگر نیازی به خاک گچ و گچ‌کاری نیست و همچنین رنگ‌بری کمتری دارند.
این پوشش‌ها به دلیل اطمینان از صحت عملکرد و دقت اجرا از رنگ‌ها و بوردها رایج‌تر است. همچنین نسبت به دو پوشش دیگر از خواص مقاومتی بهتری برخوردار است و می‌تواند سازه را تا چهار ساعت در مقابل حریق عایق کند. این مواد به روش پاششی اجرا می‌شوند.
مزایای تیم اجرایی پویان پوشش در اجرای پوشش‌های مقاوم در برابر حریق
مراحل اجرا
اولین مرحله در اجرای ملات ضدحریق، شست و شوی محل مورد نظر جهت پوشش، با فشار آب و پاک نمودن آن از هر گونه آلودگی است
مرحله بعدی اعمال ضد حریق، مش بندی سطح با استفاده از ابزار متناسب می باشد.
آخرین مرحله از مراحل آماده سازی، آغشته نمودن سطح هدف، با استفاده از چسب مخصوص (پرایمر) بوده و پس از آن، پوشش ضد حریق اعمال خواهد شد.
تاثیر شکل پروفیل های فولادی در تعیین ضخامت پوشش ضد حریق اسکلت فلزی
سطحی از فولاد که در معرض حریق قرار دارد تقسیم بر سطح مقطع کل، تشکیل ضریبی به نام ضریب مقطع (Section Factor) می دهد. هر اندازه این ضریب بیشتر باشد، ضخامت پوشش ضدحریق سازه فولادی افزایش می یابد. در نتیجه هرچقدر سطح قسمت در معرض آتش بیشتر باشد و یا ضخامت فلز کمتر باشد، ضخامت پوشش ضد حریق اسکلت فلزی افزایش یافته و بیشتر درنظر گرفته می شود.
